Interview met
Winnifred & Aad

kopers bouwnummer 21

Geluk is een goede buur,
die onaangekondigd naast je woont

Op bezoek bij Winnifred en Aad, samen binnenkort eigenaar van een luxe appartement op de begane grond van landgoed Beresteyn in Voorschoten. Tot de oplevering over 2 jaar wonen ze in een ruime en groen omrande villa aan de Wassenaarse van Bronckhorstlaan 7. Vanuit de fleurige keuken is er zicht op de forse tuin waar 2 halsbandparkieten ondersteboven aan een voederbak hangen. Een groot boeket bloemen flankeert de eettafel, Aad serveert koffie.

“Wanneer ik voor het eerst van Beresteyn hoorde? Tsja, dat is een jaar of 4 geleden. Onze schoonzoon is leverancier op nieuwbouwprojecten en hij attendeerde ons erop. Toen waren we nog niet helemaal overtuigd, vorig jaar januari werd dat anders. Onderweg naar Italië reden we er langs en nog tijdens onze overnachting in Zwitserland hebben we de makelaar gebeld, die ons digitale informatie stuurde en van het een kwam het ander. We hebben 20 jaar in Voorschoten gewoond, inmiddels wonen we alweer 20 jaar in Wassenaar, dus de locatie kenden we. Hier misten we toch de reuring, amper buren. Straks hebben we weer contact met ons oude slagertje, de supermarkt, voormalig buurtgenoten.”

“Wat was je eerste indruk van Beresteyn?”
Winnifred neemt over: “De eerste indruk was hartstikke goed. Op de meeste appartementencomplexen heb je niet zoveel privacy, zo’n groene omgeving en zo’n eigen karakter.” Aad vult aan. “We hebben een aantal appartementen en projecten in de omgeving van Voorburg en Voorschoten bekeken. Vaak kleine projecten in een drukke omgeving. Een van de prettige zaken van onze toekomstige residentie is dat je in Beresteyn geen auto’s ziet of hoort. Ons appartement sluit aan op het park. Als je bij andere bouwobjecten de deur uit gaat, sta je gelijk in de drukte. Dat heb je hier niet. Die rust spreekt ons enorm aan.

“Zijn jullie naar de start verkoop geweest?”
Winnifred: “Nee, we zijn er pas in januari 2022 serieus aan gaan denken. In april was er een open dag. ‘A walk in the park’ om het terrein te verkennen. Met een 3D bril kon je ook door de binnenruimte wandelen. Maar we waren al overtuigd door de kleinschaligheid. Kijk, in de wijk Allemansgeest, aan de Vliet, wonen de kinderen. Daar worden ook genoeg appartementen aangeboden, maar nergens is het zo rustig als op Beresteyn.”
“Dit uitzicht – Aad wijst naar de tuin die majestueus door het grote raam in de keuken aanwezig is- gaan we niet missen. Die hebben we op Beresteyn ook. Het is een semi publiek park waar je niet doorheen kunt lopen; het is geen passage. Ik verwacht niet dat omwonenden naar ‘ons’ park komen om een flinke wandeling te maken. Beresteyn is ook nog eens omringd door water. Ik denk daardoor niet dat onze verzekering aanstuurt op een alarminstallatie, hier wel. Hier is de tuin afgesloten door een hek. Ik verwacht dan ook dat we straks een groter gevoel van veiligheid ervaren. “
Winnifred: “Ook denk ik dat er meer op je gelet wordt, noem het gemeenschapszin.”

“Waarop verheugen jullie je het meest op, straks in de nieuwe woning?”
Winnifred opgewekt: “Dat alles nieuw is, schoon en hoog.” Aad vervolgt: “Kijk, hier heb je altijd wel een klusje, dat is daar zeker minder. Waar ik ook naar uitkijk is dat
alles gelijkvloers is. We hebben straks dan wel een klein trapje van 7 treden in de kamer, maar dat zorgt juist voor ruimtelijkheid. De hoogte van het appartement, daar kan ik zeer naar uitkijken. Dat we straks een mooie grote glaspui hebben en dat we volledig in de natuur opgaan met ons appartement. Hier ben je bezig met warmtepompen, wel of geen zonnepanelen. Dat heb je straks niet, alles is netjes geregeld. Niet dat het een vriend van mij is, maar die meneer van GroenLinks mag straks ons appartement komen controleren.

“Wat heeft het besluit makkelijker gemaakt om een appartement te kopen dat op termijn wordt opgeleverd?”
Winnifred: “Als het complex er al zou zijn, hadden we het niet gedaan. Dit geeft de mogelijkheid om ernaar toe te leven, eigen ideeën in te brengen. De mogelijkheid om hier afscheid te nemen, dat is een groot voordeel.”

“Wat geef je je toekomstig buren mee?”
Winnifred: “Ik denk dat er genoeg mensen zijn die willen kopen, alleen is de huizenmarkt aan het terugvallen. Mensen zetten hun huis in de verkoop en de winst gaat in het nieuwe appartement. Tussen de 500.000 en ’t miljoen kan dat zomaar een ton schelen in vergelijking met vorig jaar. Daar staat tegenover dat in de randstad er niets is dat hier op lijkt. Hoewel, in Wassenaar is een oud gebouw opgeknapt, met aanbouw van nieuwe panden. We zijn er gaan kijken maar dat riekt naar deftigheid. Daar hebben we niet zoveel mee. Ik verwacht dat je op Beresteyn met gelijkgestemden komt te verkeren. Wie kan er nu zeggen dat ie op een landgoed woont? Zie het zo… als er iets met ons gebeurt en we moeten op zoek naar iets anders, dan ben je te laat. Nu zijn we misschien wat vroeg, maar zeker niet te laat.”

“Alles opnieuw inrichten?”
Aad roert in z’n koffie en kijkt nadenkend. In de verte keert een zwerm Grutto’s uit het zuiden terug naar huis.
“Ja, alles is nieuw, alles is straks goed. We gaan het geheel dus opnieuw inrichten. Dan maar hopen dat we er nog 2 decennia van kunnen genieten. Kinderen en kleinkinderen in de buurt. Al die we oud hebben zien worden, van winkeliers tot kennissen; allemaal in de buurt. Tot slot hopen we op leuke buren. Want geluk is een goede buur, die onaangekondigd naast je komt wonen.